De Sint Willibrordusstichting werd opgericht door de congregatie van de broeders van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in Heiloo. Het was toen een besloten gemeenschap met eigen gebouwen, tuinen en faciliteiten en bood plaats aan 650 patiënten.
Begin 1940 waren alle werkzaamheden voltooid en volgde de feestelijke opening. Kort daarna volgde de inval van de Duitsers in Nederland. Een week na deze inval wordt St Willibrord gevorderd als Duits Marine Lazarett. De Duitsers breiden de faciliteiten uit met een zwembad.
1940-1945
Het complex was geheel zelfvoorzienend en kende een grote variatie aan gebouwen. Een keuken, wasserij, apotheek, groente en fruit uit eigen kassen. Maar ook in het kader van arbeidstherapie een weverij, mattenmakerij, schoenmakerij en boekbinderij. Ondertussen zijn ook leken waaronder artsen onderdeel van de staf.
1940-1970
In 1975 kreeg het Psychiatrisch Centrum toestemming voor ingrijpende nieuwbouw. De kenmerken van deze nieuwbouw waren: kleinschaligheid, laagbouw, groepsgrootte maximaal acht personen en veel een- en tweepersoonskamers. Langzamerhand wordt het terrein ook meer opengesteld voor de gemeenschap met vertier en ontspanning voor het hele dorp, het personeel en de patienten.
1970-1982
In deze jaren had de St. Willibrordusstichting een zeer goede naam opgebouwd. Niet alleen op het gebied van de medisch-therapeutische behandelmethoden, maar ook op het gebied van de ontwikkeling van de psychotherapie, bewegingstherapie, creatieve therapie en arbeidstherapie. Intussen was de stichting uitgegroeid tot een grote werkgever in deze regio en waren veel medewerkers vooral woonachtig in Heiloo.
1982-1992
Het landgoed Willibrordus is nu een plek waarin GGZ NHN behandeling en wonen onderdeel uitmaakt van de samenleving in Heiloo. U kunt een bezoekje brengen aan de musea, het restaurant, de theeschenkerij, kwekerij en de concerten en lezingen in de Cultuurkoepel. Of een heerlijke wandeling maken in een prachtige, rustige en groene omgeving. Kortom voor iedereen is er wat te doen en te beleven.